Zaszczytem dla mnie jest przedstawienie Wam wybitnego architekta, oraz architekta zieleni, którego dzieła inspirują po dziś dzień.
Luis Ramiro Barragán Morfín (1902-1988), urodził się w Guadalajarze w Meksyku. Tam zdobył wykształcenie techniczne. Był tzw. samoukiem, ponieważ umiejętności architektoniczne przyswoił sobie sam. W latach dwudziestych odbył intensywne podróże po Francji i Hiszpanii, a później, w latach 30, mieszkał przez jakiś czas w Paryżu - uczęszczając na wykłady Le Corbusiera. W latach 50 podróżował z kolei po Maroku i Afryce Północnej. Te wyjazdy zaowocowały wprowadzeniem do jego twórczości wątków prymitywnej architektury Afryki Północnej.
W latach 1927-1936 prowadził prywatne biuro projektowe w Guadalajarze, które następnie przeniósł do Mexico City, gdzie mieszkał do śmierci. Jego architektura jest uważana za minimalistyczną, choć widać w niej operowanie kolorem i fakturą materiału. Sam Barragan uważał się przede wszystkim za architekta krajobrazu - "Uważam, mówił, że architekci powinni raczej projektować ogrody, niż budynki - po to, żeby rozwijać w sobie wyczucie piękna, smak i skłonność do sztuk pięknych oraz innych wartości duchowych. Każde dzieło, które nie wyraża łagodności, jest błędem - dodawał"
Stworzył miejsca zadziwiającą piękne. Jego twórczość można byłoby opisać w kilku słowach: czysta forma, gra kolorami, światłem, cieniem, idealne połączenie płaszczyzn.
Osobiście zostałam zauroczona od pierwszego spojrzenia.
